جمعی از پزشکان اصفهان در جهت تأسیس آموزشگاه عالی بهداری با تلاش و پشتکار خود موفق شدند موافقت احداث مرکز آموزش عالی بهداری را که پایه‌گذاری دانشگاه اصفهان امروز است را جلب نمایند. با موافقت تأسیس آموزشگاه عالی بهداری در سال ۱۳۲۵ و افزایش تعداد متقاضیان شرکت کننده‌ی در این آموزشگاه، زمین‌های هزار جریب تا نزدیکی کوه صفه، برای برپایی عظمتی با شکوه به نام دانشگاه اصفهان مهیا گردید. پس از تأسیس و انتقال آموزشگاه عالی بهداری به منطقه‌ی هزار جریب، دانشکده‌ی پزشکی نیز در ۷ آبان ماه ۱۳۲۹ در کنار همان آموزشگاه احداث گردید. در سال ۱۳۳۵ قدم دیگری در جهت تعالی دانشگاه اصفهان برداشته شد که آن، تأسیس دانشکده‌ی داروسازی در کنار پزشکی بود. پس از تأسیس دانشکده‌ی داروسازی، در دیماه ۱۳۳۷ دانشکده‌ی ادبیات با برپایی دو رشته‌ی تحصیلی زبان و ادبیات فارسی و انگلیسی در کوی شاهزاده ابراهیم، گسترش رشته‌هایی چون زبان و ادبیات فرانسه(۱۳۳۸) ، زبان و ادبیات ارمنی(۱۳۳۹) ، زبان و ادبیات عرب(۱۳۳۱) ، تاریخ و جغرافیا(۱۳۴۵) ، گروه علوم اجتماعی(۱۳۴۸) و انتقال این دانشکده در سال ۱۳۴۸ از کوی شاهزاده ابراهیم به مجموعه‌ی دانشکده‌های واقع در هزار جریب رونقی تازه به دانشگاه اصفهان بخشید. مرداد ماه سال ۱۳۴۳ یادآور خاطره‌ی تأسیس دانشکده‌های علوم و علوم تربیتی و روانشناسی به همت تلاش پیگیر و بی‌وقفه‌ی استادانی چون دکتر فاروقی می‌باشد. در اواخر سال ۱۳۴۷ با شکل‌گیری کلی دانشگاه اصفهان مدرسه‌ی عالی کورش کبیر به این دانشگاه الحاق گردید و در همان سال نیز دانشکده‌ی علوم اداری و اقتصاد در دانشگاه تأسیس شد. در سال ۱۳۶۵ پس از سه دهه دانشکده‌های علوم پزشکی از دانشگاه اصفهان جدا شدند و راهی جداگانه برگزیدند .
